برنامه ریزی فضاهای سبز شهری با تاکید بر سرزندگی و هویت محلات شهری (مطالعه موردی: محله سنگ سیاه شیراز)

ارتباط انسان با فضای سبز از ابتدای خلقت نوع بشر آغاز شد، و به دلایلی چند تا امروز و همیشه تاریخ ادامه خواهد یافت، بوستانها ،بزرگراهها و کاشانه ها و حتی دوارهای شهری مکانی شد برای زیست فضای سبز و زیستگاه آنها جایی برای زندگی انسان.فضای سبز با حضور خود درکنار بشر ، فضای امن ،سالم و زیبا را برای ادامه حیات او ایجاد می کند و با خود سبزی و نشاط را به ارمغان می آورد.فضای سبز شهری که بخشی ازسیمای شهر راتشکیل می دهد،به عنوان یکی ازپدیده های واقعی ازنخستین مسائلی است که انسان همواره با آن درتماس بوده و خواهد بود و ساختمان ها به عنوان تبلور فرهنگ و هویت هر شهری، نشان دهنده فرهنگ شهرنشینان می باشد.امروزه عدم رعایت شهرسازی بومی، شهرهای ما را دچار بحران هویت کرده و هرچه می گذرد این بحران گسترده تر و عمیق تر می شود. محله سنگ سیاه یکی از مهمترین محلات بافت تاریخی شیراز بوده و تا قبل از تحولات کالبدی معاصر با اتصال دروازه شمالی (قرآن) به دروازه جنوبی (دروازه کازرون)عمده ترین معبر شهر به شمار می آید و فعالیتها و فضاهای مهم بسیاری را درپیرامون خود شکل داده بود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی بوده، برای انجام این تحقیق از روش جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی نیز کمک گرفته شده است. در نهایت پس از تکمیل پرسشنامه های شهروندان توسط پرسشگرها،کلیه اطلاعات بدست آمده در نرم افزار spss وارد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شده جهت بررسی دیدگاه شهروندان نیز پس از تعیین حجم نمونه بر اساس مصاحبه به تکمیل پرسشنامه در رابطه با نظرات شهروندان پرداخته شده است .این پژوهش با هدف سنجش میزان رضایت مردم از فضای سبز بافت تاریخی شهر شیراز به خصوص محله سنگ سیاه به عنوان معیاری برای سرزندگی و هویت بخشی به فضای شهری بوده و نتایج حاصل از این پژوهش ،41% افراد نظر متوسطی در مورد فضای سبز این محله داشته اند که با ارائه پیشنهاد به بهبود وضعیت این محله پرداخته ایم.